Doorvertellen!
Dit is de verzamelplek van alle persoonlijke verhalen, die volgens ons gehoord mogen worden. Hoe klein of groot het verhaal ook is; ze zijn even belangrijk. Ze helpen bij inzichten, ontspanning en zorgen voor verbinding tussen verleden, heden en toekomst.
Wil jij ook een verhaal insturen? Dat kan! Stuur jouw verhaal in via onderstaand formulier!
Van verdacht
naar verblijd
Kim ✦ 41 jaar ✦ Hardenberg
‘Toen ik nog een tiener was en met school op reis ging, stond ik op het punt met mijn zware koffer een trap af te lopen. Ineens greep een onbekende man mijn koffer en droeg hem naar beneden. Ik wist niet wat me overkwam! Toen hij de koffer netjes neerzette, bleek dat hij het gedaan had zodat ik hem niet zelf hoefde te tillen. Ik ben het nooit vergeten en dacht: er zijn nog goede mensen in de wereld!’
Redding bij de parkeerautomaat
Tom de Waard ✦ 56 jaar ✦ Dedemsvaart
‘Een paar jaar geleden stond ik in de rij bij een parkeerautomaat te wachten. Toen ik eindelijk aan de beurt was, werkte mijn pas niet. Ik had het al drie keer opnieuw geprobeerd en baalde vreselijk. Ik had verder geen kleingeld bij me. De man die achter me stond, gaf me spontaan een paar euro, zodat ik de ticket kon betalen! Ik heb hem vriendelijk bedankt en gaf aan dat ik hem terug wilde betalen, maar dat wilde hij echt niet. Het kleine gebaar van die man maakte mijn dag, en inspireert me sindsdien om ook anderen te helpen waar ik kan.’
Wat ik écht
nodig had
Sofie ✦ 66 jaar ✦ Zwolle
‘Een jaar geleden verloor ik plotseling mijn beste vriend in een ongeluk. Alles leek stil te vallen en ik voelde me volledig alleen. Mensen probeerden me op te beuren met lieve woorden en adviezen, maar soms voelde het alsof ze niet begrepen wat ik doormaakte. Na een paar weken ontdekte ik dat wat ik echt nodig had gewoon tijd, een luisterend oor, en ruimte om mijn verdriet te voelen. Ik begon kleine dingen te doen: een brief schrijven aan hem, wandelen in het park waar we vaak kwamen, praten met mensen die echt luisterden. Het was zwaar, maar stap voor stap merkte ik dat ik het kon dragen. Het leerde me dat verdriet er mag zijn, en dat delen van je verhaal, hoe moeilijk ook, anderen kan laten zien dat ze niet alleen zijn.’